değiştiğini görmek

tuhaf bi durum. tedirgin edici. her geçen gün olgunlaşıp tekamüle uğradığını görmek. bi tek bana da tuhaf geliyor olabilir. geçmişe bakıyorum aslında o kadar yaşlı da sayılmam amahayretler içerisinde kalıyorum. fotoğraflar bunu farketmek için çekiliyo bence.

başkasının değiştiğini görmek daha tuhaf. olumlu bi değişimse bu sorun yok ama olumsuz bi değişimse sürekli eski hal aranır, özlenir, birçok hayal kırıklığı oluşur.

her geçen gün ile yaşanabilecek durum. şöyle bir geçmişine bakıyosun, çok değil birkaç gün öncesi için, ben bunu nasıl yapmışım ne gerizekalıymışım diyosun. sonra daha eskiye gidiyosun bu tepkiler kafanı sikeyim, tipini sikeyim, mna kodumun beyinsizi boyutlarına ulaşıyor. sorguladığın şeylere göre tepkiler, ona güvenen aklımı sikeyimden, ona değer veren kalbimi sikeyime kadar gidiyor. bi daha olsa yapar mısın diye sorsalar, yapmam diyorsun. ama bunlar işte hep tecrübe. bir konuda değiştiğini görmek, aslında o konuda kazandığın tecrübeler ile olaylara bakış açının değişmesi oluyor sadece.

''..ben değiştim, biliyorum, hem sakal bıraktım..'' hayatın attığı yumruklara gardımızı almaya çalışıyor, değişiyoruz ama işin üzücü kısmı şu ki son yediğimiz yeri savunurken bir başka yerden açık buluyor hayat. geç de olsa öğreniyoruz: hayata karşı yapılan en güzel savunma gardını yukarıda tutmak değil vurduğu yerlerin nasır tutmasını beklemekmiş. hayallerinden, umutlarından, gelecek planlarından yumruk yemiş her kişi ya dökük beklentilerle bir çamura saplanır kalır ya da bir şekilde deri değiştirerek kendini yarına çıkartmaya çalışır. bu dünyanın kanunu evrimdir. uyum sağlayan kazanır, sağlayamayan rakı sofralarında heder eder kendini. velhasıl, iyi insanlar derilerini değiştirirken yüreklerini bir kenara fırlatmayanlardır. yoksa her kazık yiyen zalim olsaydı dünyada masum kalmazdı vesselam.

değiştiğini görmek,eski halini deli gibi özlemek ama bi sey yapamamak(değişmiş artık napabilirsin ki) ve keşkelerle hayatına devam etmek

müthiş bir haz. eski hallerimi hatırlayıp eğer saçma komik gerizekalıca geldiğini görebiliyorsam mutlu olurum. işte bu aynı kalmamışım yenilemişim kendimi gelişmişim. wow!

güzel bahane

gözlerininizin önünde başkalaşıyor ve elinizden hiçbir şey gelmiyor. 47. kattan atlasanız o kadar canınız yanmaz

olağan bir durum olgunluğa geçiş evresi ve şu söz sağlamdır 'değişmeyen tek şey değişenin değiştiğidir'

bazen sözlükte gezerken ilk entrylerim karşıma çıkıyor, biraz sırıtıp değişmişim diyorum. iki aydır buradayım sadece ama değiştim, görebiliyorum. buna sözlük mü sebep oldu yoksa istanbul'da aileden uzakta yaşamak mı bilmiyorum. son 9 içinde çok değiştiğimi hissediyorum, bazı düşüncelerim değişti bazıları daha da olgunlaştı. sanırım dünyaya biraz daha farklı bakıyorum. sanırım artık sözlüğe de farklı bakıyorum. ilk zamanlar zaman harcamak için girip iki şey yazıp çıktığım yerdi. şimdi biraz daha farklı.

(bkz: asosyal itiraf) başlığındaki entirilerime bakınca bile bunu rahatlıkla fark edebiliyorum. gel gör ki yarardan çok zarar getirdi. keşke ilk kayıt olduğum zamana geri dönebilsem be

ben var ya ben çok değiştim ya bir insan nasıl olur da küfür edilip engellendiğine kızar inanmıyorum kendime. alt tarafı küfretmiş yani nolcak, büyük değişim valla yazıklar olsun bana (bkz: cidden buna mı kırıldın)

(bkz: onun değiştiğini görmek) (bkz: kendi değiştiğini görmek) i̇kisini de dene tarafını seç..

biri girmiş aklına değişmişsin

karekter ile alakalı bir durum. ne kadar sosyal olursanız o kadar çok değişme ihtimaliniz artar. yaşadıklarınız ve size temas eden insanlar sizi değiştirir. yaşlanmak düşünceleri değiştirmez bence, zamanla çok insan ve çok olay geçirmekle alakalı bir durum. ne yöne doğru değiştiğiniz asıl soru! ben açıkçası kötü yöne doğru değiştiğimi fark ettikçe daha da korkuyorum kendimden. 15 sene önceki iyimser bakış açım ve merhametim kalmamış. çünkü etrafımdaki 20 kişiden 19’u benden bir şeyler alma peşinde. buna ailem de dahil. bu almak istedikleri şeyler sadece maddi çıkar değil. bazen sırf yalnızlıklarını giderebilmek için zamanımı çalmaları. buna dostluk diyeceksiniz ama dostluk sevgiyle zaman paylaşmaktır. dertli bir adam beni çağırıp dertleri döker rahatlar lakin benim sıkıntılarım olduğunda o adam benim yanıma dahi uğramaz. en basitinden beni değiştiren olay bu.

(bkz: yok öyle birşey çıkar onu aklından) Değiştiğini gören insan değişmiş sayılmaz değişim içten başlar ve bunu günler sonra da fark edebilir yıllar sonra da. Kişi tek bir günde bile değiştiğini fark edebilir fakat bunun için beynin şok geçirmesi gerekir. Bu olay durumu tersine çevirmek için bir şans gibi görünür. (bkz: Erken farkındalığın her zaman iyi bir şey olmaması)

Değişmez sadece karşınızdaki kişinin nezdinde değeriniz azalmıştır ya da hassasiyeti falan çünkü insanlar hep aynı değişmiyor bu gerçeği kabul edelim bence artık:(

değişiyorsunuz arkadaşlar. değişiyoruz. önceden heyecan duyacağım veya kalbimin pırpır edeceği şeylere bile tepkisiz kalmam, hissizleşmem benim değiştiğimi tokat gibi yüzüme vurdu. artık eskisi kadar gülmiyorum, çevremde daha az insan var. yalnız vakit geçirmeyi daha çok seviyorum/tercih ediyorum. enerjim de yok eskisi kadar. huzursuzluk, çok düşünmek bir yandan.. düzelir mi bilmiyorum ama, umarım ileride iyi bir şeyler olur..

İyiye mi yöneliyorum yoksa kötüye mi olduğunu kestiremedigim değişimin içindeyim. Biraz tahammülsüzlük oluştu son zamanlarda. Topluma, sisteme , bazen de kendime .. sanırsam gençlerin çoğunda olduğunu düşündüğüm şey ne de olsa her şey zorlaştı ve çoğu şey degersizlesti .. öylesine yaşıyor gibiyiz. Tam zıttı olan ve artık yaş aldığımı gosteren değişim de anlayış . Anlayışlı olmaya başlamışım. Anlamaya çalışıyorum. Şu tahammülsüzlük geçerse gayet iyi bı değişim içinde olduğunu söyleyebilirim aslında. Herkes değişiyor , her şey değişiyor ..

İlk entiri doğru bence de tuhaf bir durum. Yakın bir zamana kadar değişmiyormuşum gibi hissederdim. Sanırım büyük olaylar yaşamadığım içinmiş. Hayatın gerçek zorlukları insanı az ya da çok başka birine dönüştürüyor. Yeni halimden memnun muyum? Değilim. Daha gerçekçi, daha suskun, daha agresif, daha olgunum. Entirilerimden bile belli değişimim. Eski ben' i özlüyorum. O neşe dolu minnoş kız nerede diyorum. Keşke gel deyince gelebilse o halim. Tavırlarımın ve hayata bakış açımın değişmesi vücudumun değişmesinden daha üzücü. Birkaç tel beyaz saç boyanır, ağladığım için çizgi çizgi olan alnım botoksla düzelir ama bu sertleşen yapım düzelir mi bilmem. Ben böyle birine dönüşmek istemezdim. Kendimden yıllarca özür dilesem de çaresi yok Üzgünüm.

Benim için değişim kendimi bulma evresiydi çünkü değiştim,geliştim,tramvalarımdan arındım,en önemlisi de kendimi sevebilme barışma ve ne istediğimi bilip ona göre hareket etme kısmıydı. O eski, insanlardan incinmekten korkan sadece nefes alan kız gitti artık, beni ben yaptı ve gitti. Günden güne kendimi daha mutlu görüyorum 22 yıllık hayatımda gerçekten nefes almak yaşayabilmrk neymiş onu öğrendim.

Anne olacağımı öğrendiğimden beri her konuda önce bebeği düşündüğümü farketmek beni şok ediyor. Buymuş annelik…

Bana yanlış yapan,hoşuma gitmeyen herhangi bir davranışı olan herkesle iletişimi tak diye keser,araya mesafe koyar hayatımdan çıkarırdım.Bunu işe başladığım ilk zamanlarda da yapmışım farkında olmadan.Yemedi tabi sonra 7/24 çalıştığın insanlarla bu şekilde devam etmek.Bukalemun oldum çıktım şimdi,herkesle iyi iletişimim ama yeri geldiğinde de lafı koyuyoruz.İnsanlarla yaşamayı öğrendim sözlük evrile evrile. Sevdim mi ?Asla,yukarıda yazar demiş ya eski halimde kalsaydım diye,ben de eski halimi seviyorum ve bu değişim hoşuma gitmiyor.